• Ο διαβήτης, πέρα απο τα άλλα προβλήματα που δημιουργεί [πχ. τύφλωση, νεφρική ανεπάρκεια], είναι κύριος παράγοντας κινδύνου και για βλάβες των αρτηριών, με αποτέλεσμα πολύ συχνά να προσβάλεται το πόδι.

• Οι δύο κύριοι παράγοντες του διαβητικού ποδιού είναι η  

  • νευροπάθεια [εκφύλιση των νεύρων] και η 

  • ισχαιμία [ανεπαρκής παροχή αίματος στους ιστούς].

• Και οι δύο προδιαθέτουν σε λοίμωξη και νέκρωση των ιστών.

• Εν τούτοις, η πλειονότητα των διαβητικών ατόμων δεν αναπτύσσει διαβητικό πόδι!

Υπάρχουν τρεις αλληλοσυσχετιζόμενοι παράγοντες:

• Η νευροπάθεια προκαλεί εκφύλιση των νευρικών ινών με αποτέλεσμα απώλεια της αίσθησης του πόνου και της θερμοκρασίας, καθώς και της απαλής επαφής και δόνησης. Αργότερα, ατροφούν οι εσωτερικοί μύες του ποδιού, προκαλώντας δυσμορφία και σχηματισμό κάλων. 

  • Υπάρχει επίσης ξηρότητα του δέρματος, έλλειψη ιδρώτα, σκλήρυνση και σκασίματα.
  • Η έλλειψη της αίσθησης του πόνου μπορεί να οδηγήσει σε μηχανική βλάβη [τραυματισμοί], θερμικές κακώσεις ή και χημικά εγκαύματα.

• Η ισχαιμία απο στενώσεις, ασβεστώσεις και αποφράξεις των τροφικών μικρών αρτηριών επιτείνει την βλάβη και νέκρωση των ιστών. 

• Η λοίμωξη προκαλείται απο τους δύο πρώτους παράγοντες μαζί με την παρουσία υπεργλυκαιμίας η οποία ευνοεί την  τοπική ανάπτυξη διαφόρων ειδών μικροβίων.

• Ο συνδυασμός των τριών αυτών παραγόντων μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία έλκους ή αποστήματος και επιτείνει τον φαύλο κύκλο ισχαιμίας και λοίμωξης.

Τυπικά, το νευροπαθές έλκος,

• Είναι ανώδυνο, κυκλικό,

• Περιβάλεται απο ζώνη σκληρού υπερυψωμένου κάλου,

•  Αναπτύσσεται σε περιοχές πίεσης,

• Συχνά φτάνει μέχρι το κόκκαλο..

• Συνήθως η σάρκα μέσα στο έλκος φαίνεται ζωντανή με κοκκινωπό χρώμα. ​

• Αφαίρεση του κάλου.

• Εξάλειψη της λοίμωξης.

  • Αντιβιοτικά, κάλυψη με ειδικά υλικά, αφαίρεση των νεκρωτικών ιστών.

• Μείωση των δυνάμεων βάρους και πίεσης στην περιοχή.

  • Μαλακά, ειδικά τροποποιημένα παπούτσια.

  • Αποφυγή εξωτερικής πίεσης.

• Αποφυγή τραυματισμών.

• Οταν στους προηγούμενους παράγοντες του νευροπαθούς έλκους προστεθεί και αποφρακτική βλάβη των μικρών αρτηριών, τα συμπτώματα γίνονται βαρύτερα με πόνο ακόμη κα στην ανάπαυση, εξέλκωση και γάγγραινα.

  • Συχνά οι άρρωστοι αυτοί έχουν ιστορικό διαλείπουσας χωλότητας [πόνο η μούδιασμα όταν περπατούν].

• Για οξέα και μικρά έλκη, συνήθως αρκεί η συντηρητική αγωγή.​

• Για χρόνια, μεγάλα έλκη ή με παρουσία νέκρωσης και αποστήματος, συνήθως χρειάζεται κάποια μορφή χειρουργικής θεραπείας.

  • Αν είναι ψηλαφητές οι περιφερικές σφύξεις, μπορεί να δοκιμαστεί χειρουργικός καθαρισμός και παροχέτευση του αποστήματος. Πολύ συχνά μπορεί να είναι απαραίτητος και ακρωτηριασμός κάποιου δακτύλου.

  • Αν οι περιφερικές σφύξεις δεν ψηλαφούνται, τότε πρέπει να ελεγχθούν οι κεντρικότερες αρτηριες με υπερηχογράφημα ή κάποια αγγειογραφία. Αν υπάρχει σημαντική βλάβη, επιβάλεται η διορθωτική παρέμβαση [αγγειοπλαστική ή χειρουργική αρτηριακή παράκαμψη].

  • Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να επιχειρηθεί συμπαθεκτομή, συνεχής ηλεκτρικός ερεθισμός του νωτιαίου μυελού ή έγχυση φαρμάκων ενδαρτηριακά [προστακυκλίνη].

• Δυστυχώς, σε έναν μεγάλο αριθμό ασθενών με νευρο-ισχαιμικές αλλαγές στο πόδι, θα χρειαστεί κάποιας μορφής ακρωτηριασμός, ο οποίος μερικές φορές είναι και η μόνη λύση.