Η μασχαλομηριαία παράκαμψη είναι μια εναλλακτική λύση επαναιμάτωσης του/των κάτω άκρων σε αρρώστους υψηλού εγχειρητικού κινδύνου [με αναπνευστικά ή καρδιακά προβλήματα] αντί της κλασσικής αορτο-αμφω-λαγόνιας/μηριαίας παράκαμψης. Η τελευταία ειναι πολύ βαρύτερη εγχείρηση με μεγαλύτερη επιβάρυνση στις φυσιολογικές εφεδρείες του αρρώστου.

Το αίτιο των αποφρακτικών βλαβών των αγγείων είναι η αρτηριοσκλήρωση και πρέπει να κάνετε οτι μπορείτε για να την αντιμετωπίσετε με την συντηρητική αγωγή.

Σαν δότης θέση αίματος συνήθως χρησιμοποιείται η μασχαλιαία [υποκλείδιος] αρτηρία [που περνά κάτω απο την κλείδα] της ίδιας πλευράς με την πάσχουσα πλευρά, προκειμένου δε για αμφομηριαία παράκαμψη, συνήθως χρησιμοποιείται η ισχυρή πλευρά [πχ. δεξιά σε δεξιόχειρες].

Μην στενοχωριέστε! Η αρτηρία του χεριού μπορεί να διαθέσει το απαιτούμενο αίμα για την αιμάτωση των κάτω άκρων.

Γίνεται μια μικρή εγκάρσια τομή κάτω απο και παράλληλα προς την κλείδα, καθώς και μια κάθετη τομή στην βουβωνική χώρα για την προσπέλαση της μηριαίας αρτηριας. [Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να γίνει παράκαμψη και στις δυο μηριαίες αρτηρίες].

Ακολουθεί εισαγωγή ενός συνθετικού μοσχεύματος που τοποθετείται υποδόρια στο πλάι του θώρακα και της κοιλιάς το οποίο συνδέεται με την μασχαλιαία και την μηριαία αρτηρια.

Τα τραύματα κλείνονται συνήθως με απορροφήσιμα ράμματα.

Μετά την εγχείρηση δεν είναι απαραίτητο να μείνει ο ασθενής στην εντατική στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος συγκρινόμενος με επέμβαση στην κοιλιά, και αντιμετωπίζεται με αντλία μορφίνης.

Πολύ χρήσιμη είναι η φυσιοθεραπεία με αναπνευστικές ασκήσεις και έγκαιρη κινητοποίηση.

Καθώς ο άρρωστος σταδιακά βελτιώνεται, αφαιρούνται σιγά σιγά οι σωλήνες και σε 3-5 ημέρες οι περισσότεροι μπορούν να φύγουν απο το νοσοκομείο. 

Λοιμώξεις του αναπνευστικού [ιδίως σε καπνιστες].

Λοίμωξη του τραύματος [ιδίως στην βουβωνική χώρα [2%].

Λεμφική συλλογή [1%].

Κάποιες εκχυμώσεις στην υποδόρια πορεία του μοσχεύματος είναι συχνές.

Η μακροχρόνια βατότητα δεν είναι τόσο καλή συγκρινόμενη με την αορτομηριαία παράκαμψη, είναι όμως 60-70% στα 3-5 χρόνια.

Πρέπει να μπείτε σε ένα πρόγραμα παρακολούθησης [υπέρηχος, κλινική εξέταση, η και ψηφιακή αγγειογραφία] ώστε να διαπιστωθούν οι πρώιμες στενωτικές βλάβες και να αντιμετωπιστούν.