H στένωση ή απόφραξη των μεγάλων αρτηριών στην κοιλιά είναι η δεύτερη συχνότερη θέση της αρτηριοκλήρωσης [μετά τις μηριαίες αρτηρίες]. Ετσι μειώνεται η παροχή αίματος καί στην πύελο, καί στους γλουτούς καί στα κατω ακρα.

Παρουσιάζεται πόνος η αδυναμία στήριξης που αναγκάζει τον άρρωστο να σταματήσει να περπατάει. [στους άνδρες μπορεί επίσης να υπάρχει και στυτική δυσλειτουργία].

Κάθε περαιτέρω πτώση στην αιμάτωση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρότερα συμπτώματα, όπως συνεχής πόνος στην ανάπαυση ακομη δε και εμφάνιση έλκους ή ισχαιμίας των δακτύλων με ιστικές νεκρώσεις.

Το αίτιο των αποφρακτικών βλαβών των αγγείων είναι η αρτηριοσκλήρωση και πρέπει να κάνετε οτι μπορείτε για να την αντιμετωπίσετε με την συντηρητική αγωγή [απώλεια βάρους, περπάτημα, καλή διατροφή, αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, έλεγχος της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης-πιθανόν με φάρμακα].

Σε μερικές περιπτώσεις και σε περιορισμένες βλάβες μπορεί να επιχειρηθεί η αγγειοπλαστική ή η τοποθέτηση stent. 

Τα απώτερα αποτελέσματα όμως σε αποφράξεις είναι πολύ καλύτερα με την εγχειρητική διόρθωση.

Σχεδόν πάντα θα έχει γίνει ένα υπερηχογράφημα,

Αρτηριογραφία ή

Αξονική τομογραφία με ψηφιακή αγγειογραφία. 

Ο αγγειοχειρουργός πρέπει να έχει μια πλήρη εικόνα της θέσης και έκτασης των βλαβών ώστε να σχεδιάσει την προσπέλαση και τις θέσεις παναιμάτωσης

Η τομή γίνεται σε όλο το μήκος της κοιλιάς.

Εάν πρόκειται να γίνει παράκαμψη στις μηριαίες γίνονται και δύο κάθετες τομές στις βουβωνικές χώρες.

Αφού παρασκευαστούν τα αγγεία, αποκλείεται η κυκλοφορία στο πάσχον τμήμα και τοποθετείται ένα συνθετικό μόσχευμα το οποίο συνδέεται με ραφές κεντρικά στην αορτή κάτω απο τις νεφρικές αρτηριες και περιφερικά είτε στις λαγόνιες είτε στις μηριαίες αρτηρίες.

Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί επαναιμάτωση και άλλων αγγείων με πρόσθετες παρακάμψεις [όπως bypass στις έσω λαγόνιες αρτηρίες για την αντιμετώπιση στυτικών διαταραχών σε άνδρες]. 

Είναι μια μεγάλη εγχείρηση κατά την διάρκεια της οποίας  χορηγούνται αντιπηκτικά και πιθανότατα γίνεται μετάγγιση αίματος.

Οι χειρουργικές τομές συνήθως κλείνονται με απορροφήσιμα ράμματα.

Αν η γενική κατάσταση του ασθενούς δεν είναι καλή για μια μεγάλη εγχείρηση στην κοιλιά [βαρύτερη εγχείρηση με δυσκολότερη ανάρρωση και κίνδυνο αναπνευστικών επιπλοκών], μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μασχαλιαία αρτηρία σαν δότης αίματος και να γίνει μια μασχαλο-αμφω-μηριαία παράκαμψη [ελαφρύτερη εγχείρηση γιατί γίνεται σε υποδόριους ιστούς] αντί της αορτο-αμφω-λαγόνιας.

Μετά την εγχείρηση ο ασθενής μένει στην εντατική μονάδα για 1-2 μερες ώσπου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να έρθει σιγά-σιγά στα φυσιολογικά.

Πολύ συχνά το έντερο σταματά να λειτουργεί για κάποιες μέρες μετά απο μια μεγάλη εγχίιρηση στην κοιλιά, οπότε χρειάζεται νηστεία και ενδοφλέβια χορήγηση υγρών.

Ο πόνος ελέγχεται είτε με επισκληρίδιο καθετήρα είτε με αντλία χορήγησης μορφίνης.

Πολύ χρήσιμη είναι η φυσιοθεραπεία με αναπνευστικές ασκήσεις καθώς και η έγκαιρη κινητοποίηση.

Καθώς ο άρρωστος σταδιακά βελτιώνεται, αφαιρούνται σταδιακά οι σωλήνες και σε 7-10 μέρες οι περισσότεροι μπορούν να φύγουν απο το νοσοκομείο. 

Λοιμώξεις του αναπνευστικού [ιδίως σε καπνιστές] είναι αρκετά συχνές και αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. και αναπνευστική φυσιοθεραπεία.

Λοίμωξη του τραύματος [ιδίως στην βουβωνική χώρα [2%]].

Λεμφική συλλογή [1%].

Κάποια δυσφορία η πόνος και μυικά τινάγματα είναι συχνά για αρκετές εβδομάδες μετά την εγχείρηση.

Δυσκοιλιοτητα.

Η σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί επισης να διαταραχθεί λόγω πίεσης ή διατομής νεύρων. Τα προβλήματα είναι συνήθως μειωμένη libido και διαταραχές στην εκσπερμάτωση. Τα προβλήματα της στύσης όμως συνήθως προυπήρχαν της επέμβασης και μπορεί να βελτιωθούν με την επαναιμάτωση.

Η μακροχρόνια βατότητα είναι εξαιρετική, περιπου 80-90% στα 5-10 χρόνια.

Εν τούτοις, οι αορτομηριαίες παρακάμψεις έχουν καπως χειρότερη βατότητα και μεγαλύτερο κίνδυνο λοίμωξης ή λεμφικής συλλογής στις μηριαίες τομές απο τις αορτο-αμφω-λαγόνιες παρακάμψεις.

Πρέπει να ακολουθήσετε ένα πρόγραμα παρακολούθησης [υπέρηχος, κλινική εξέταση κλπ], ώστε να διαπιστωθούν έγκαιρα πρώιμες στενωτικές βλάβες και να αντιμετωπιστούν.

Καθώς όλες οι παρακάμψεις έχουν κάποια πιθανότητα αποτυχίας που εξαρτάται απο την κατάσταση των αρτηριών και την γενική κατάσταση του αρρώστου, πρέπει να προσπαθήσετε να αντιμετωπίσετε την αρτηριοσκλήρωση με την πλήρη συντηρητική αγωγή.