• Το λεμφοίδημα είναι ένα χρόνιο οίδημα του ακρου λόγω συσσώρευσης λέμφου στους υποδόριους ιστούς.

• Η λέμφος είναι υγρό που περιέχει πρωτείνες και φέρεται πίσω στην φλεβική κυκλοφορία μέσω μικρών αγγείων και πόρων που λέγονται λεμφαγγεία. Αν η λέμφος δεν μπορεί να επιστραφεί στην κυκλοφορία επακολουθεί πρήξιμο του άκρου.

• Προκαλείται είτε απο επίκτητη καταστροφή των λεμφαγγείων [όπως εγχείρηση κλπ]. είτε απο συγγενείς βλάβες [απλασία ή ανεπάρκεια των βαλβίδων των λεμφαγγείων].

• Πρωτοπαθές, Συγγενές Λεμφοίδημα

  • Συγγενής απλασία ή υποπλασία των λεμφικών αγγείων [Milroy's, κληρονομική νόσος]

  • Ανωμαλιες των λεμφικών πόρων

  • Ανεπάρκεια των βαλβίδων με διόγκωση των λεμφικών καναλιών [Λεμφαγγειεκτασία]

• Δευτεροπαθές, Επίκτητο Λεμφοίδημα

  • Λοιμώξεις και παρασιτωσεις [όπως φιλαρίασις ή συχνές κυτταρίτιδες]

  • Χειρουργική αφαέρεση των λεμφαδένων [πχ μετά μαστεκτομή]

  • Ακτινοθεραπεία

• Μπορεί να εμφανιστεί είτε πρώιμα [praecox] είτε αργά [tarda], μετά το 35ο έτος, ανάλογα με το υποκείμενο αίτιο.

• Σε συγγενή απλασία, είναι εμφανές μέσα σε δύο χρόνια απο την γέννηση.

• Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται στην 2η δεκαετία της ζωής και αφορά συνήθως γυναίκες.​

• Ο βαθμός οιδήματος ποικίλει, όπως και η κατάσταση του δέρματος, που μπορεί να είναι φυσιολογικό, ή πελιωμένο σαν φλοιός πορτοκαλιού.

• Η λεμφική στάση προκαλεί σταδιακά ουλοποίηση και σκλήρυνση του δέρματος.

• Αυξάνεται ο κίνδυνος επιμολύνσεων.

• Πέρα απο την κακή αισθητική εμφάνιση, το άκρο έχει και πολύ μεγαλύτερο βάρος, με τα συνακόλουθα προβλήματα.

• Οι δερματικές βλάβες εμφανίζονται μετά απο χρόνια και μπορεί να συνίστανται σε υπέρχρωση, ληχεινοποίηση, υπερκεράτωση, ακόμη και εξέλκωση.

• Υπέρηχο

• Λεμφικό σπινθηρογράφημα

• Λεμφαγγειογραφία

Δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία, αλλά η επιμονή στην συντηρητική αγωγή δίνει τεράστια ωφέλη. Το 95% των ασθενών αντιμετωπίζονται με τα ακόλουθα μέτρα:

• Ανύψωση του σκέλους

• Ελαστική συμπίεση με ειδικές κάλτσες

• Συμπίεση με ειδικούς ασκούς

• Μασσάζ

• Καλή υγιεινή των ποδιών για αποφυγή λοιμώξεων, τραυματισμών και κυτταρίτιδας.

Χειρουργική αντιμετώπιση.

• Μονον 5-10% των ασθενών ωφελούνται.

• Οι διάφορες μέθοδοι παράκαμψης των λεμφαγγείων, εμφύτευσης νέων καθώς κοι οι βαλβιδοπλαστικές είναι δύσκολες, χρονοβόρες και δεν φάνηκαν να δίνουν καλό αποτέλεσμα.

• Οι δύο κύριες επεμβάσεις αφαέρεσης τμήματος του δέρματος και του υποδόριου ιστού είναι πολύ πιο αποτελεσματικές στο να μειώσουν τον όγκο και να βελτιώσουν την εμφάνιση.

  • Homman's επέμβαση, σε άτομα με υγιές δέρμα.

  • Charle's εγχειρηση σε ασθενείς με δέρμα υπερκερατωτικό, ληχεινοποιημένο ή εξελκωμένο, συνδυαζόμενη με μοσχεύματα δέρματος απο τον μηρό του ασθενούς.