Η αντιθρομβωτική θεραπεία μειώνει την πηκτικότητα του αίματος και κατά συνέπεια την πιθανότητα θρόμβωσης.

Υπάρχουν δύο τύποι αντιθρομβωτικής αγωγής: 

• Αντιαιμοπεταλιακή [όπως ασπιρίνη ή αλλο αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο] που αφορα κυρίως τις αρτηρίες και

• Αντιπηκτική που αφορά κυρίως τις φλέβες αλλά είναι ευεργετική και στις αρτηρίες [ηπαρίνη, δικουμαρόλη, γουαρφαρίνη κλπ].

Χρησιμοποιείται σαν προληπτική θεραπεία:

Αντιαιμοπεταλιακή,

• Εναντίον της αρτηριοσκλήρωσης [για την αποφυγή καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων, διαλείπουσας χωλότητας κλπ] καθώς και

• Για την αποφυγή στενώσεων σε αρτηριακά μοσχεύματα ώστε να παρατείνει την ζωή και βατότητα τους.

Σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιείται ένα αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο, όπως ασπιρίνη [75-300mg ημερησίως], κλοπιδογρέλη [plavix], τικλοπιδίνη κλπ

Η αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία ειναι εύκολη και δεν χρειάζεται ειδικές εξετάσεις παρακολούθησης, πέρα απο περιστασιακό έλεγχο του αριθμού των αιμοπεταλίων.

Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι ασήμαντος [πέρα απο μερικές εκχυμώσεις] ο δε κίνδυνος σημαντικής αιμορραγιίας είναι πολύ μικρός [1/100-200000].

Αντιπηκτική, για την αποφυγή δημιουργίας θρόμβου ή θρόμβωσης σε διάφορες καταστάσεις. Χρησιμοποιείται σε:

• Ασθενείς με ιστορικό φλεβικής θρομβωσης.

• Αρρώστους με μεταλλική καρδιακή βαλβίδα ή βηματοδότες.

• Ασθενείς με καρδιακά προβλήματα [πχ αρρυθμίες] που ενέχουν κίνδυνο περιφερικής εμβολής.

• Αρρώστους με υπερπηκτικότητα.

• Ασθενείς σε ακινησία, μόνιμη ή παροδική σε ειδικές συνθήκες [πχ εγχείρηση ή μεγάλες πτήσεις], στους οπίους ο κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης είναι υψηλος.

Ενδονοσοκομειακά.

• Χορηγείται ηπαρίνη είτε ενδοφλέβια με ειδική αντλία είτε με υποδόριες ενέσεις.

• Μετα λίγες μέρες η θεραπεία συχνά μετατρέπεται σε απο του στόματος αντιπηκτικά [ή διακόπτεται μόλις αρχίσει η κινητοποίηση].

Χρόνια αντιπηκτική αγωγή απο το στόμα.

• Ολα τα απο του στόματος αντιπηκτικά δρουν με τον ίδιο τρόπο: ελαττώνουν την παραγωγή των παραγόντων πήξης στο συκώτι, με αποτέλεσμα το αίμα να πήζει πιο δύσκολα.

• Το αποτέλεσμα ελέγχεται με μιαν εξέταση που ονομάζεται χρόνος προθρομβίνης ή INR [συγκρίνει τον χρόνο πήξης του αίματος του ασθενούς με εκείνον του υγιούς ατόμου].

• Η δόση των αντιπηκτικών ώστε να επιτευχθεί θεραπευτικό αποτέλεσμα ποικίλει απο άνθρωπο σε άνθρωπο, καθώς και απο μέρα σε μέρα. Ετσι είναι σημαντική η συχνή εξέταση ώστε να παρακολουθείται η επίδραση και να ρυθμίζεται η δόση.

• Η διάρκεια θεραπείας επίσης ποικίλει. Αν δόθηκε για φλεβική θρόμβωση, συνήθως σταματά σε 6-12 μήνες. Για πολλές απο τις άλλες ενδείξεις, πιθανόν να χρειάζεται θεραπεία εφ' όρου ζωής.

Καθώς ο χρόνος πήξης αυξάνεται, αυξάνεται και ο χρόνος για να σταματήσει η αιμορραγία μετα απο κάποιο τραύμα. Υπάρχουν επίσης συχνα εκχυμώσεις ή μωλωπες. Ο κίνδυνος όμως σοβαρής αιμορραγίας είναι σχετικά μικρός.

Ο χρόνος προθρομβίνης επηρεάζεται επίσης απο διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων φαρμάκων και τροφών.

• Οινόπνευμα. Μειώνει την ικανότητα του ήπατος να μεταβολίσει τα απο του στόματος αντιπηκτικά. Το οινόπνευμα επομένως πρέπει να μειωθεί σε ένα ποτήρι κρασί ή μια μικρή μπυρα την ημέρα.

• Αντιβιοτικά.

• Ασπιρίνη. Πρέπει να αποφύγεται η χρήση της. Εν τούτοις,μερικές φορές χρησιμοποιείται ασπιρίνη μαζί με υποθεραπευτική δόδη αντιπηκτικών.

• Η παρακεταμόλη δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα και μποί ρενία χρησιμοποιείται. 

• Τα αντιλιπιδικά φάρμακα αυξάνουν το αποτέλεσμα των αντιπηκτικών, οπότε η δόση των τελευταίων πρέπει να μειωθεί και να ρυθμιστεί.

• Τα μπρόκολα αυξανουν την δράση των αντιπηκτικών, όπως και πολλά λαχανικά.

• Σε φλεβική θρόμβωση αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος περαιτέρω θρόμβωσης ή και πνευμονικής εμβολής.

• Σε καρδικές παθήσεις, ο κίνδυνος περιφερικής εμβολής και πρόκήσης ισχαιμίας ή εγκεφαλικού είναι πολ΄υ μεγάλος.

• Αυξάνεται επίσης ο κίνδυνος θρόμβωσης αρτηριακών μοσχευμάτων.

• Αν το INR είναι μεταξύ 2 και 3, αρκεί το σταμάτημα 2-3 ημερών πριν την ημέρα της εγχείρησης.

• Αν είναι πάνω απο 3, χρειάζονται περισσότερες μέρες [συνήθως 5].

• Το  INR μετράται πριν την εγχείρηση. Αν είναι πάνω απο 1,8, μπορεί να χρειαστεί χορήγηση βιταμίνης Κ [1mg] ή ακόμη και να αναβληθεί ή να καθυστερήσει η επέμβαση.

• Μετά την εγχείρηση χορηγείται ενδοφλέβια ηπαρίνη ενώ παραλληλα αρχίζει η λήψη των απο του στόματος αντιπηκτικών. Οταν το INR φτάσει στο επιθυμητ'ο είπεδο, διακόπτεται η χορήγηση ηπαρίνης.