Φλεβική θρόμβωση είναι η παρουσία θρόμβου σε κάποιο μέρος του φλεβικού συστήματος που δυσχεραίνει την ροή αίματος.

Μπορεί να αφορά είτε τις μεγάλες εν τω βάθει φλέβες που είναι μέσα στους μυς και μεταφέρουν τα 9/10 του αίματος [Εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδα-DVT] ή

Τις επιπολής φλέβες που βρίσκονται κάτω απο το δέρμα και είναι εμφανείς [Επιπολής θρομβοφλεβίτιδα-SVT].

​

Οι Φλεβικοί θρόμβοι δημιουργούνται απο:

• διαταραχές στον μηχανισμό πήξης του αίματος [υπερπηκτικότητα],

• βλάβες του ενδοθηλίου των αγγείων,

• επιβράδυνση ή μείωση του ρυθμού της ροής αίματος στις φλέβες και

• διαταραχές του ινωδωλυτικού μηχανισμού [αποσκοπεί στην διάλυση των αυτόματα σχηματιζόμενων θρόμβων].

Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όταν υπάρχουν δύο ή περισσότεροι απο τους επιβαρυντικούς παραγοντες.

Μια εγχείρηση επηρεάζει όλους τους προδιαθεσικούς παρόγοντες, ο βαθμός όμως ποικίλει πολύ.

​

Οι πιο σημαντικοί παράγοντες [σε αριθμό περιπτώσεων και όχι σε ποσοστό κινδύνου] είναι η ακινησία, το τραύμα, η εγχείρηση και η λήψη αντισυλληπτικών. 

• Ακινησία, ηλικία πάνω απο τα 40, ιστορικό παλιάς θρόμβωσης, παρουσία κιρσών.

• Παχυσαρκία, κακοήθεια, εγκυμοσύνη, αντισυλληπτικά.

• Καρδιακή ανεπάρκεια, πολυκυτταραιμία, θρομβοκυττοπενία, καθιστική ζωή.

• Αυτοάνοσες παθήσεις, φάρμακα, διαταραχές της πηκτικότητας και ινωδόλυσης.

Ο πραγματικός κίνδυνος, ωστόσο, εξαρτάται απο τον συνδυασμό παραγόντων.

Καθοόλου κίνδυνος                                                  Μικρός κίνδυνος                              Μεγάλος κίνδυνος

[Ολες οι συνθήκες πρέπει να ισχύουν]            [Τουλάχιστον δύο να ισχύουν]     [Μόνο μια να ισχύει]

Φυσιολογικό βάρος                                                  Παχυσαρκία                                         Χρόνια φλεβική ανεπάρκεια            

Ελλειψη κιρσών                                                          Μεγάλη ηλικία                                     Προγενέστερη θρόμβωση

Οχι ιστορικό θρόμβωσης                                        Κιρσοί σταδίου ΙΙ                                 Συγγενής διαταραχή πηκτικότητας

Φυσιολογική πηκτικότητα                                      Αντισυλληπτικά                                   Επίκτητη διαραχή πήξης

Μικρή επέμβαση ή                                                   Μικρός περιορισμός κίνησης            Ακινησία

καθόλου εγχείρηση                                                  Μεγάλη επέμβαση                               Επέμβαση ισχίου ή στην πύελο

• Είναι δύσκολο να υπολογιστεί η ακριβής επίπτωση στον πληθυσμό [πολλές είναι σιωπηρές, χωρίς συμπτώματα]. Μετά απο πτήσεις μεγάλης διαρκειας είναι 1 στις 100000. Μετά απο μεγάλες εγχειρήσεις ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου φαίνεται να υπάρχει στο 20-30% των περιπτώσεων.

Μπορεί να προκαλέσει:

• Πνευμονική εμβολή.

• Χρόνια φλεβική ανεπαρκεια, με το δέρμα να γίνεται μελαγχρωτικό [σκούρο], εκζεματώδες ή και εξελκωμένο. Περίπου το 6% των φλεβοθρομβώσεων απολήγει σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια με λιποδερματοσκλήρυνση.

• Ελκος. Περίπου 2% των ανθρώπων θα αναπτύξουν στην ζωή τους κάποιο έλκος. Απο τα χρόνια έλκη, το 50% οφείλεται σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια και απο αυτά στο 50% προυπήρξε εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση.

• Ελαστικές κάλτσες συμπίεσης της γάμπας.

• Εκούσιες κινήσεις του ποδιού και συχνές περίοδοι περπατήματος.

• Λήψη μεγάλης ποσότητας νερού.

• Ανύψωση του ποδιού όποτε είναι δυνατόν.

• Αποφυγή ακινησίας [πχ μεγάλης διάρκειας πτήσεις και παρατεταμένο κάθισμα].

• Χορήγηση αντιπηκτικών [ηπαρίνη ή απο στόμα αντιπηκτικά] σε καταστάσεις που ο κίνδυνος είναι υψηλός.

• Είναι η θρόμβωση μιας φλέβας του επιπολής δικτυου, κάτω απο το δέρμα. Αποτελεί μια απο τις επιπλοκές των κιρσών. Συμβαίνει επίσης και μετά απο καθετηριασμούς ή τραύμα.

• Είναι εντελώς διαφορετική απο την εν τω βάθει θρόμβωση, καθώς ο κίνδυνος εμβολής ή χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας είναι σχεδόν ανύπαρκτος.

• Εν τούτοις, πάντοτε συνοδεύεται απο περιφλεβική φλεγμονή, με το δέρμα να γίνεται σκληρό, κόκκινο και ευερέθιστο.

• Προκαλεί μεγάλη δυσφορία που μπορεί να διαρκέσει για μήνες, αλλά ο κίνδυνος για τον ασθενή είναι πολύ μικρός.

• Η θεραπεία συνίσταται σε αντιφλεγμονώδεις αλοιφές, υαλουρονοειδή, τοπική συμπίεση και συνεχή άσκηση.

• Μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις που ο θρόμβος φτάνει στην συμβολή με την εν τω βάθει φλέβα ενδείκνυται η εγχείρηση για διακοπή της επικοινωνίας τους [ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος πνευμονικής εμβολής].